Dogodilo se i to u malenoj balkanskoj zemlji, odvajkada poznatoj po čojstvu i junaštvu. U jednoj od najtradicionalnijih zemalja u Evropi imunoj na bilo kakve promjene. Dogodilo se najmasovnije okupljanje u posljednjih dvije decenije. Okupljanje masovnije od bilo kojeg štrajka radnika, medicinara, prosvjetara ili željezaraca. Crnoj Gori su se desili studenti, njih preko 4000.
Konačno!
Čudo. Sedamnaestog dana jedanaestog mjeseca u godini stvorena je prva generacija studenata mnogi bi rekli. Prva generacija koja je prestala da ćuti, koja je rekla svoje prvo NE sistematskom uništavanju državnog Univerziteta. Prva generacija koja se nije plašila da kaže NE autoritetima države Crne Gore. Prva generacija koja je jasno dokazala da zdrava, samosvjesna i slobodomisleća mladost u Crnoj Gori živi. Možda kasnije nego što je trebalo, otvorila je oči i skrenula pažnju na sebe. Ipak, iznenađujuće razračunavanje medija sa jednim zdravim događajem kao što je protest za bolje studenata bacio je rukavicu, ne studentima, nego pojedinim medijima koji su na taj način pokušali da politički etiketiraju preko 4000 studenata kao kadar vladajućih partija u Crnoj Gori.
{slika}
Krenimo redom. Počelo je sa, takoreći, sitnim protestima studentskih organizacija koje nisu imale dovoljno kapaciteta da izvedu masu na ulice. Nastavilo se trosatnom blokadom Fakulteta političkih nauka u Podgorici, preko blokade Filozofskog fakulteta u Nikšiću. Sve je pripremano, za kasnije će se ispostaviti, veličanstven marš mladih ljudi željnih promena. Tokom blokade FPN-a u Podgorici i Filozofskog fakulteta u drugom po veličini crnogorskom gradu Nikšiću, izvještavanje medija je korektno. Hajku su stvorili dežurni komentatori, koji su, gle slučajnosti do prije par mjeseci isticali kako je Crna Gora jedina zemlja na svijetu u kojoj se nikad nije desio studentski protest. Pisani su novinski članci, rađene emisije, pravljeni dokumentarni filmovi, dovođeni gosti koji su imali jasan cilj – da konačno isprovociraju studente da nešto i kažu. Kada se konačno i počelo sa konkretnim akcijama, krenulo se brutalnim optužbama kako nove “vođe” studentskih protesta samo sebi krče put ka pozicijama, te da ovakva vrsta bunta liči na onu iz januara 1989. godine kada je zbačeno tadašnje rukovodstvo Komunističke partije Crne Gore te instalirano ono lojalno Miloševiću. Isto ono koje je Crnu Goru povelo u nesrećnu dubrovačku avanturu koja predstavlja najsramniju stranicu inače crnogorske svijetle istorije. Dijelovi toga rukovodstva su i danas ključne političke figure u državi Crnoj Gori, samo što su njihovi svjetonazori, kako oni kažu, bitno drugačiji od onih s početka devedesetih. Tako su grupe studenata bez ikakvog formalnog i hijerarhijskog okvira najstrašnije linčovane od strane virtuelne javnosti.
{slika}
Nekoliko dana, tačnije dva dana prije protesta, u najčitanijem dnevnom listu, na njegovoj trećoj strani objavljen je tekst naslova “Kadar SDP-a organizuje pobunu” aludirajući da je jedan od organizatora protesta član jedne od vladajućih partija u Crnoj Gori što je i jeste bila istina. Međutim, pokušaj etiketiranja svih studenata koji bi došli na protest dva dana prije njegovog održavanja predstavlja skandalozno rušenje i politizaciju jednog zdravog događaja koji je Crna Gora odavno čekala. Zar je moguće da od tolike mase studenata nijedan ne bude član vladajuće stranke. Da li to znači da je trebalo očistiti redove od studenata koji jesu članovi određene političke partije? Simptomatično da je autorka samog teksta studentkinja završne godine Fakulteta političkih nauka, koja se u tom trenutku više osjećala kao novinarka nego studentkinja. Studentkinja nekada poznata po studentskom buntu, a sada poznata po haotičnom i nekontrolisanom miniranju svega i svačega. Senzacionalistički naslov i kratkotrajna samopromocija autorke pali su u vodu 17. novembra. Sistematski pokušaji obesmišljavanja studentskog protesta nastavljeni su nakon najave da će uz studente stati i profesori koji su kasnije etiketirani kao namještenici vladajućih SDP-a i DPS-a u Univerzitetu Crne Gore.
{slika}
17. novembra su ućutkani svi dežurni kritičari, moralisti, ego-triperi, kvazi-novinari i kvazi-studenti. Ućutkan je dio one javnosti koji se predstavljao najzdravijim tkivom crnogorskog društva. Kapitulirali su pred masom koja se pojavila toga sunčanog dana. Uvidjevši da mogu biti u centru pažnje stali su u kolonu od 4000 studenata okupljenih iz svih gradova Crne Gore u kojima postoje fakulteti i crvenili se. Osjećali su se nelagodno i posramljeno što nisu studenti, već njihove kopije. Studenti su iznijeli sljedeće zahtjeve:
- Smanjenje školarina
- Rješavanje problema nedovoljnih kapaciteta domova
- Zagarantovana mogućnost prelaska na budžet za studente koji ostvare 60 ECTS kredita
- Dodatne rokove i popravni kolokvijum
- Obaveznu praksu tokom studija
- Zagarantovan popust od 50 odsto na prevoz drumskim i željezničkim saobraćajem
Blokiran je saobraćaj na jednom od najfrenkventnijih podgoričkih mostova, širila se pjesma i upućivane parole dok je policija nijemo pratila. Htjeli smo da odmorimo, onako crnogorski i sjeli smo na kolovoz. Pred javnosti Crne Gore je pročitan i prijeteći SMS upućen predstavniku studenata Filozofskog fakulteta Ognjenu Jovoviću kojem je poručeno da će biti “gepekovan” te da može da bira između “Slanog jezera i Liverovića“. Očigledan je bio pritisak tih dana na predstavnike studenata.
Linč putem medija je nastavio i jedan od lidera crnogorske opozicije Nebojša Medojević, predsjednik stranke Pokret za promjene koje je studente nazvao “studentima bez jaja”. Javna ličnost koja je klasičnom političkom prostitucijom i konvertitstvom srozala rejting partije sa nekada najjače opozicione na partiju koja ne sljedećim izborima neće preći cenzus. Što bi moj kolega sa fakulteta rekao, “imamo, neko jaja neko jajnike, veće od njegovih u svakom slučaju”. To smo i dokazali.
Događaj okarakterisan u pojedinim medijima kao “mentalitetski šok” za protestima nenaviknuto crnogorsko društvo je prošao bez ijednog incidenta. I mladi i stari su stali u kolonu za bolje sjutra, u kolonu nade da ovo jeste generacija promjena koja će da iznjedri ono najprogresivnije što Crna Gora u sebi sadrži. Mi nećemo stati!
Autor je glavni i odgovorni urednik prvog studentskog portala www.tragom.me u Crnoj Gori. Fakultet političkih nauka, Univerzitet Crne Gore
